Bij Fronteer weten je collega's wat je verdient ‘We gooiden letterlijk alle salarissen op het bord’

Bij Fronteer heerste altijd een zekere onvrede na de jaarlijkse decembergesprekken. ‘Iedereen liep elk jaar wel de deur uit met een vrij gestandaardiseerde verhoging’, vertelt Leonie Koelmans. ‘Men had dan toch het gevoel dat er meer uit te halen viel. Er was bijvoorbeeld niet onderhandeld terwijl een ander dat wel had gedaan. Of nieuwe mensen van buitenaf onderhandelden bij binnenkomst, en zaten daarmee gelijk hoger dan de staf die hier al wat langer zat.’ Zeven jaar geleden besloot het bedrijf daarom de salarissen transparanter te maken.

Prestaties loskoppelen van salarissen

Fronteer telde destijds 18 medewerkers (inmiddels 25) en Koelmans werkte er al zo’n acht jaar toen de gesprekken over het nieuwe salarishuis begonnen. ‘We deden met iedereen interviews over hun beloning. We vroegen onder meer hoe ze tegen bonussen en onze vaste salarisstappen aankeken. Voornaamste conclusie: we moesten prestatie loskoppelen van salaris. Want niemand vond dat ie onderdeed voor een ander. Mensen wilden vooral weten: waar ben ik aan toe en waar is mijn collega aan toe? Eindejaarsgesprekken moesten voortaan niet over euro's gaan maar over de mens. Daar is toen transparantie uitgerold.’

Met feedback van collega's voorstel salarisverhoging

Koelmans zelf was groot voorstander van het nieuwe transparante salarishuis, evenals het merendeel bij Fronteer. Maar er waren ook wel vragen. ‘Bijvoorbeeld: wat als ik mij sneller ontwikkel dan de collega naast mij? Hoe zorg ik dan dat ik daar financieel voor wordt beloond? We hebben toen gezegd: als je met feedback van collega’s kan onderbouwen dat je echt een niveau verder bent binnen ons model, dan kan je ook wel een extra verhoging krijgen.’ 

Tekst gaat verder onder de vacatures

Niet salarissen, maar schalen openbaar

De formule was niet gelijk perfect. ‘We gooiden letterlijk alle salarissen op het bord. Ook die van het management. Dat bood duidelijkheid, vonden we. Maar dat werd niet goed ontvangen. Mensen gaan dan toch weer prestaties aan beloning koppelen en vinden dat ze het hun werk net zo goed doen als een meer ervaren collega. Gaandeweg hebben we bepaalde aspecten wat aangepast. Nu praten we in het salarishuis alleen nog over schalen en stappen, niet over euro’s. Als een medewerker op bijvoorbeeld niveau 4 zit, dan kun je wél opzoeken welk salaris daarbij hoort, maar wij posten een salaris niet als persoonlijke informatie. Het is eigenlijk vergelijkbaar met een cao, waarin je ook met schalen werkt.’

Gevoel van gelijkheid

Transparantie zit ‘m bij Fronteer tegenwoordig vooral in het starterssalaris. Dat is vast, stijgt in gelijke jaarlijkse stappen en kent een bepaald plafond. Alle werknemers zetten elk jaar één stap. ‘Wij berekenen een salaris bij binnenkomst door de relevante werkervaring te wegen. Door de onvoorwaardelijke jaarlijkse stappen weet je dat je niet anders door het model kan dan je buurman of buurvrouw. Dit geeft een gevoel van gelijkheid. Soms laat iemand versnelde groei zien, waar een passende beloning bij hoort. Dan communiceren we over het toekennen hiervan en dat maakt het weer transparant naar het team toe.’

Minder stress

Koelmans vindt de missie geslaagd, ook al is ze vanwege de strikte hantering van de schalen minder flexibel in de salarisonderhandelingen als zij nieuwe medewerkers aanneemt. ‘Het belangrijkste is dat mensen niet langer het idee hebben dat ze minder verdienen dan een collega die toevallig beter kan onderhandelen. En het loskoppelen van loon en prestatie heeft iets van de stress en druk weggenomen, met name in de eindejaargesprekken. Die gaan eigenlijk alleen nog over de persoonlijke doelen en groei van onze medewerkers, en niet meer over het geld.’

Lees ook: Salaristransparantie verplicht: weet je vanaf volgend jaar wat je collega verdient?